Hunkerend naar de dag van gister
Laat je me achter, alleen
verdwaal ik op het pad dat het leven heet
Zoekend naar houvast,
druk mijn evenwicht bewarend
Proberend te bevatten, te snappen, te voelen,
wat is misgegaan
In alles om me heen
Zie ik je, herinner ik je, ruik ik je
Zelfs in dromen doordrongen
Je laat me geen rust
Worstelend, kruipend, vechtend
keer op keer geslagen
door de dag van gister,
baan ik me een weg
naar de dag van morgen
Realiserend dat je er niet meer voor me bent
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Een van de vele gedichtenvan jou die mij echt geraken geeft!
BeantwoordenVerwijderen