Enkeltje

Zo met de rug
naar Leiden Centraal,
ontrekt zich aan weerszijde
een reeds vergane wereld

M’n handen omklemmen
de woorden van gister
gevat in kreukbaar vandaag
Om niet te vergeten

Enkel het weer,
van schuin tegenover,
is met sluier en zon
wederom bij de tijd
en bewijst waarlijk zijn gelijk
aan weerszijde van het spoor